از منظر تاریخی ،توسعه قراردادهای بین المللی به زمان های بیار دور باز میگردد.نمونه هایی از توافقات اولیه در دوره تمدن های
باستانی، مانند عهدنامه قادش میان مصر و هیتی ها (1274 قبل از میلاد مسیح)، نشان دهنده اهمیت تنظیم روابط میان دولت ها بوده
است . با گذر زمان و افزایش پیچیدگی های روابط بین المللی ،نیاز به تنظیم این روابط از طریق قراردادهای مدون و استاندارد بیش
از پیش احساس شد.
در دوران معاصر ، با تاسیس سازمان ملل متحد و تدوین کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات (1969) چارچوب حقوقی مدرنی
برای تنظیم ،انعقاد و اجرای قراردادهای بین المللی ایجاد شد. این کنوانسیون اصول اساسی مانند رضایت طرفین، تعهد به اجرای
توافق نامه و احترام به قوانین بین المللی را به رسمیت می شناسد.
قراردادهای بین المللی در آسیا بخش مهمی از تاریخ این قاره را تشکیل می دهند،زیرا آسیا به دلیل موقعیت جغرافیایی ،منابع غنی و
تنوع فرهنگی ،همواره مورد توجه قدرت های منطقه ای و جهانی بوده است. در زیرخلاصه ای از برخی مراحل مهم در تاریچه
قراردادهای بین المللی در آسیا آورده شده است :
معاهدات امپراتوری های کهن: در دوران باستان ،امپراتوری های آسیایی همچون هخامنشیان ،اشکانیان ، و امپراتوری های هند و
چین ، قراردادهایی با قدرت های همسایه برای حفظ صلح ، تجارت و هم پیمانی در برابر دشمنان مشترک منعقد می کردند.
وجود جاده ابریشم موجب ایجاد توافقات تجاری میان امپراتوری های آسیایی و تمدن های غربی شد.
قراردادهای نابرابر یا قراردادهای دوران استعمار: در قرن 19 قدرت های اروپایی مانند بریتانیا ،فرانسه و روسیه و کشور ژاپن
معاهدات نابرابری را به کشورهایی مانند ایران و چین تحمیل کردند. یکی از مشهورترین این قراردادها ،قرارداد نانجینگ (1842)
است که چین را مجبوره واگذاری هنگ کنگ به بریتانیا کرد.
قرارداد ترکمانچای (1828) و قرارداد گلستان (1813) دو قراردادی هستند که بین ایران و امپراتوری روسیه بسته شدند و
بخش هایی از سرزمین های ایران و روسیه واگذار شد.
قراردادهای جنگ جهانی و پس از آن : قرارداد سایکس -پیکو (1916) که میان بریتانیا و فرانسه برای تقسیم مناطق خاورمیانه پس
از سقوط امپراتوری عثمانی به امضا رسید.
و قراردادهای استقلال که پس از جنگ جهانی دوم ،بسیاری از کشورهای آسیایی از استعمار رهایی یافتند و معاهداتی برای استقلال
خود امضا کردند.به عنوان مثال قرارداد هند -بریتانیا (1947) منجر به استقلال هند و پاکستان شد .
معاهدات مدرن و منطقه ای : معاهده صلح سانفرانسیسکو(1951) ژاپن در این معاهده پس از جنگ جهانی دوم ،حاکمیت خود را
دوباره تایید کرد و متعهد به عدم توسعه طلبی نظامی شد . سازمان آ سه آن و سازمان همکاری شانگهای نمونه هایی از معاهدات
منطقه ای هستند که بر همکاری های اقتصادی ، امنیتی و سیاسی تاکید دارند.
قراردادهای بین المللی در زمینه انرژی و تجارت بخصوص قراردادهای نفتی و گازی به دلیل شرایط جغرافیای کشورهای
آسییایی خصوصا کشورهای خاورمیانه و آسیای مرکزی صورت گرفت و معاهدات مهمی با قدرت های جهانی و شرکت های چند
ملیتی امضا کردند.و پیمان های تجاری از قبیل توافقنامه کمربند و جاده چین و قراردادهای تجارت آزاد میان کشورهای آسیایی و
دیگر مناطق جهان به افزایش اهمیت آسیا در تجارت جهانی کمک کرده اند.
بدون دیدگاه